استروکس خیلی وقته آلبوم داده و یه چیز دیگه به
to do list
ام اضافه شده. و دلم میخواست مثل توی فیلما که دو دقیقه بعد از اینکه میگن باید یه کاری یه تحقیقی کوفتی رو انجام بدن صحنه‌ی بعد یا انجام شده یا دیگه آخراشه؛ برم سکانس بعد. اما نمیرم. انگار تو ۱۹۱۷ گیر کردم. فیلمبردار کوفتی هم سیری نداره از تماشا کردنم. من ولی همیشه خسته‌‌ام.
